Een lesje geschiedenis op de Falklands

12-01-2012

Dag 7

Vandaag vroeg wakker geworden, eindelijk gaat het gebeuren We gaan aan land op de Falkland Eilanden. De eerste landing is nog geen wetlanding, dus gewoon aan een soort pier. Dus de laarzen hoeven nog niet echt aan.
Bij het van boord afgaan, moet je je kaartje omdraaien, zodat in 1 oogopslag kan worden gekeken wie er wel en wie er niet aan boord is. Van de boot af is rood, en weer terug is groen. Dus 404a en 404b worden netjes op rood gezet. Met de schoenen in het desinfecterende bad niet om ze weer eens netjes schoon te maken, maar omdat dit 1 van de voorschriften is om de natuur hier te beschermen.
Na de instructie van gisteren weten we natuurlijk precies hoe we in de zvodiacs moeten stappen. Nou ja, nog niet helemaal. Gelukkig is het rustig weer en gaat het eenvoudig, maar het schijnt wel eens zo te zijn dat je bij het instappen al een flinke golf over je heen krijgt.

Na een korte wandeling op Westpoint Island staan we opeens oog in oog met honderden Wenkbrauwalbatrossen en Rockhopper pinguïns. Wow, dat is wel even overweldigend.

Volwassen albatrossen en pinguïns, broedende albatrossen, albatrossen met jongen, jonge pinguïns die met een aantal elkaar in de crèche staan. Ongelooflijk.

Na ruim 3 uur weer terug naar de Plancius. De kaartjes worden weer op groen gezet. En wij gaan terwijl de boot verder vaart naar Carcass Island lekker lunchen.

Het is maar een klein stukje, dus we zijn er zo. En dan beginnen we weer van voor af aan. Alle ook lekker warm, en dat is weer niet zo fijn, en 2 paar dikke wandelsokken…bijna een eigen “wet” landing.

We gaan nu een iets langere wandeling maken, 4 kilometer van de ene kant van de baai naar de andere kant. En je moet gewoon opletten dat je niet over de pinguïns struikelt. Want overal zitten ze. Op Carcass is de Rockhopper niet te vinden, maar er zitten wel Magelhaen- en Ezels pinguïns (Gentoo). En de eerste koningspinguïns hebben we ook al gezien. Wel een beetje verdwaald want normaal zitten ze hier niet. Maar er stond er 1 statig tussen de tientallen Ezels pinguïns.

In de baai ook nog wat dolfijnen zien zwemmen. Volgens mij waren het Black Dolphins, maar het kan ook een andere zijn. Vond het al geweldig leuk om dolfijnen te zien.

Het huis van de Engelse familie McGill staat altijd open voor bezoekers. En in tegenstelling tot ons Hollandse koekje bij de koffie staat er hier een hele tafel vol met allerlei lekkernijen. En die smaken goed, na zo’n heerlijke winderige dag.
Want hoewel de onze tassen vol zitten met thermo-ondergoed, skibroeken etc. Is het hier echt warm. Er zijn dus aardig wat laagjes uit gegaan. . En wanneer jullie denken bij het kijken van de foto’s, waarom loopt Henk dan met een muts op…we waren de zonnebrand vergeten en het ging wel heel erg hard. En dan moet je toch wat met zo’n kaal koppie.

Als het goed is, is dit nog maar een heel klein beetje van alle geweldige dingen die we nog gaan zien...en vandaag was al zo indrukwekkend.